DHE
FAQIA E FTERRËS NË INTERNET
Pas
vitit 1993, kur më nxorën në pension të parakohshëm për shkak të të
ashtuquajturave “reforma”, çdo ditë shkoja të pija kafe me disa shokë tek
“Stili”, i pari lokal i asaj kohe në Parkun “Rinia”. U a kisha thënë këtë edhe
disa bashkëfshatarëve, të cilët filluan të vinin herë pas here. Më shpesh vinin
Bardhyli, Muzaferi dhe Gurua. Çmalleshim me njëri-tjetrin, bisedonim nga gjërat
më të ndryshme, kryesisht për Fterrën dhe fteriotët. Kështu kafe “Stili”
filloi pak nga pak të bëhet vend-takimi i fteriotëvë. (Më pas , kur “Stili”
u kthye në lokal lodrash, shkuam tek “Manastiri”. më pas tek ”Shqipëria” dhe me
prishjen e kioskave të parkut, nga 17 shkurti 2001, kaluam tek lulishtja e
tavernës “Dajti”.
Në
një nga këto takime, midis të tjerave u diskutua edhe se çfarë mund të bëjmë për
Fterrën. Kishte mendim për te bere një shoqate, apo klub, të nxirrej edhe një
buletin, por nuk u duk gjetje e duhur.
Unë, ndërkohë, kisha filluar të mësoja e të punoja me kompjuterin që më dërgoi
djali nga Amerika. Një ditë duke punuar gjej rastësisht një shabllon gazete.
Menjëherë më lindi ideja se mund të bënim edhe ne për Fterrën një gazetë të
vogël. I bëra modifikimet e duhura shabllonit që gjeta dhe i vura titullin. Në
fillim mendova ta quaja Fterra, pastaj Fteriotët dhe me pas Fterra jonë. I
printova variantet dhe mora në telefon Guron, Muzon e Bardhylin për të pirë
kafe. Pa u thënë se çfarë kisha bërë, sepse, me thënë të drejtën, surprizat më
pëlqejnë. Ata erdhën, dhe unë u nxora nga një fije letër dhe ua vura përpara.
Atyre u qeshi fytyra, sidomos Guros e Bardhylit si specialistë të gazetarisë.
Filluam të diskutojmë. Fillimisht për titullin. Nuk mbaj mend mirë se kush
insistoi me tepër, ndoshta Gurua, por fitoi varianti që gazeta të quhej “Fterra
jonë”. Çështja tjetër që u diskutua ishte se si ishte më mirë ta quanim: gazetë,
apo gazetëz. Fitoi varianti i Guros që të quhej gazetëz, dhe ne kështu e
quajtëm për disa numra rresht.
Po
si do të behej më tej? Diskutuam që unë të bëja një model me 4 faqe, ta
shkruaja, ta radhitja dhe ta shikonim ne e tua jepnim edhe disa të tjerëve për
të dhënë ndonjë mendim.
Dija aq pak nga kompjuteri, sa çdo fillestar.
Mirë, për të shkruar, se e kisha të lehtë nga që me makinë shkrimi kisha punuar
mbi 40 vjet, por si të bëja një faqosje, si të shkruaja titujt, si të kaloja një
shkrim nga një faqe tek tjetra, e shumë e shumë probleme teknike. Bardhyli,
Gurua dhe Muzaferi nuk merrnin vesh fare nga kompjuteri. Iu futa punës me
dëshire e pasion. Oh, sa peripeci kam pasur, por nuk është vendi për ti
shkruar. Mbas disa ditësh u bë modeli i parë në 4 faqe me shkrime për provë. Te
nesërmen u takuam tek "kafja jone". E pame. U pëlqye. U bënë përsëri
diskutime.
Filloi puna konkrete. Vetëm për letër, për
bojë dhe për fotokopjim
duheshin 7.000 leke, pa llogaritur këtu punën dhe shumë shpenzime të tjera. Ndaj
duhej gjetur sponsori. Dhe menjëherë Rebi Korkuti, që atëherë ishte në Vlorë me
një biznes të vogël, u tregua i gatshëm. U caktuan artikujt. Filluan të
mblidhen materialet dhe një e nga një, unë i hidhja në kompjuter dhe i
printoja. Bëheshin korrigjimet përkatëse dhe përsëri ne kompjuter. Botues
mbetëm ne të tre, Muzaferi, Gurua dhe unë. Bardhyli nuk pranoi se, nuk
shkon, tha, të jemi dy xhamaj. Numri i parë i gazetës mori formë javën e fundit
të prillit. U takuam me shokët. Unë e mbaja në një zarf të madh sikur të kisha
një thesar. Dhe vërtet ajo u bë një thesar. Dhe kështu numri i pare me 8
faqe ishte gati më 25 prill 1997 ( e ruaj me fanatizëm atë kopje). Me shumë
dashamirësi Fatmir Mita bëri shumëfishimin. Gazeta ishte gati dhe
filloi shpërndarja javën e parë të muajit maj që quhet edhe “ditëlindja” e
gazetës. U dërgua në Tiranë, Vlorë, Sarandë e Fterrë. Ndjemë gëzim të
veçante kur morëm falënderime nga fteriotë, miq e dashamirës. Më pas dolën edhe
disa gazeta të tjera lokale, si “Labëria”, “Kuçi i Labërisë”, “Borshi” etj. por
fatkeqësisht disa prej tyre nuk e patën jetën të gjatë.
Që
nga numri i parë, gazeta shkoi edhe jashtë shtetit, sidomos në Itali, Greqi,
Austri e Gjermani. Duke filluar nga numri 3, me fotografinë e Hiqmet Dushës,
filloi të dalë gazeta edhe me fotografi, të cilat i skaneroja poshtë e lartë
me çmime të larta. Pra, duhej një skaner. Ja kërkova djalit dhe ma dërgoi nga
Amerika. Kështu duke pas kompjuterin, printerin e skanerin dhe me vonë edhe
aparatin fotografik, u kompletua baza materiale për përgatitjen e gazetës, e
cila nuk ishte pak, por një investim rreth 2 mije dollarë. Mu desh shumë kohë e
jo pak shpenzime për të mësuar edhe përdorimin e tyre.
Që nga ajo kohë rrodhën vite. Dhe gazeta vazhdon të dalë.
Dëshirat e
detyrimet shtohen. Kemi shume fteriotë, miq e dashamirës jashtë shtetit.
Mundësia më e mirë, që ata të mësojnë sa më shpejt diçka për Fterrën dhe
fteriotët, është interneti. Ju futa me pasion të mësoja të punoja në internet,
dhe nuk ishte e lehtë, sepse veç të tjerave, nuk dija anglisht. Punoja në
internet kafe që kishin filluar të hapen ne ato vite dhe qe ishte 2000 leke të
vjetra në orë. Punova, dhe të them të drejtën, harxhova shumë, deri sa mësova
diçka. Ndoshta ndonjëherë tjetër do të shkruaj më gjatë për këtë. Me shumë
mundim, në qershor 2001 arrita të hap një faqe të thjeshtë në internet.
E titullova Fterra. Veç artikujve të gazetës “Fterra jonë” atje pasqyrova edhe
disa gjëra të tjera, si psh: fjalë të rralla që përdoren në Fterrë, toponimet e
Fterrës, poezi për Fterrën, numrat e telefonit të fteriotëve, fotografi të
ndryshme, disa të dhëna për krijuesit fteriotë, etjera. Me kohë vazhdova të
shfrytëzoj mundësi e teknologji të reja dhe faqja u përmirësua deri tek ajo që
kemi sot:
www.fterra.com
Nuk
dua që ndokujt ti shkojë mëndja tek “Beluli”, por me të vërtet është një punë
kolosale. Sot në internet gjen më shumë se 2000 faqe të daktilografuara, mbi
1000 fotografi, mbi 70 videoclipe e të dhëna të tjera për Fterrën dhe fteriotët.
Shumë fteriotëve që kanë dashur, u kam hapur faqet e tyre ne internet. Në
internet janë pasqyruar të gjithë numrat e gazetës “Fterra jonë” për 10 vjet,
nga numri 1 i majit 1997 deri në nr. 55 të majit 2007. Kam futur në internet në
enciklopedinë e hapët të përbotshme Wikipedia, që është në dhjetëra gjuhë, shumë
të dhëna për Fterrën dhe fteriotët. Po ashtu gjatë këtij viti kam futur në
internet dokumentarin “Fterra Labëri, Fterra Rivierë”, dokumentarin e vitit 1980
me rastin e dekorimit të Fterrës me dekoratë si fshat arsimtarësh e
arsimdashësish, dokumentarin për Mësuesin e Populli Lame Xhama, pjesë nga
dokumentari i vitit 1997 që ka bërë Rebi Korkuti në Fterrë, si dhe rreth 70
videoclipe të ndryshme. Tashti aktualisht po punoj për krijimin në internet të
arshivit të Fterrës ku, veç shkrimeve të publikuara, do të ketë edhe materiale
të tjera marrë nga botime apo shkrime ashtu siç i paraqesin vet autorët, në
mënyrë që secili mund ti lexojë e të gjykojë vet.
Pozitiv është gjithashtu fakti që gazeta “Fterra jonë” është përfshirë edhe
në fondet e Bibliotekës Kombëtare në Tiranë, falë kujdesit të veçantë të
Petrit Bezhanit, i cili gjithashtu ka skeduar edhe pjesën më të madhe të
artikujve që janë shkruar.
Agron
XHAMA